Funkcja aktywatora

Funkcjaaktywatormożna z grubsza podzielić na:

1. Spontaniczna aktywacja
Podczas przetwarzania rud metali nieżelaznych powierzchnia minerałów spontanicznie oddziałuje z niektórymi rozpuszczalnymi jonami soli podczas procesu mielenia. Na przykład, gdy sfaleryt i minerały siarczku miedzi współistnieją, po wydobyciu rudy w procesie utleniania zawsze będzie niewielka ilość siarczku miedzi. Substancja utlenia się do siarczanu miedzi. W zawiesinie jony Cu2+ oddziałują z powierzchnią sfalerytuaktywowaćgo, co utrudnia oddzielenie miedzi i cynku. Aby wytrącić osad, konieczne jest dodanie wapna lub węglanu sodu i innych środków regulujących. Niektóre „nieuniknione jony”, które mogą powodować aktywację.

2. Wstępna aktywacja
Odnosi się do dodania aktywatora w celu jego aktywacji w celu wybrania określonego minerału. Gdy piryt jest silnie utleniony, przed obróbką pirytu w celu odsłonięcia świeżej powierzchni i ułatwienia flotacji należy dodać kwas siarkowy w celu rozpuszczenia warstwy tlenku na powierzchni pirytu.

3. Zmartwychwstanie
Odnosi się do pewnego minerału, który został zahamowany, takiego jak sfaleryt zahamowany cyjankiem, który można ożywić przez dodanie siarczanu miedzi.

4. Wulkanizacja

Oznacza to, że rudę tlenkową najpierw poddaje się działaniu siarczku sodu w celu utworzenia cienkiej warstwy mineralnej siarczku metalu na powierzchni rudy tlenkowej, a następnie przeprowadza się flotację za pomocą ksantogenianu.